Wizyty:
start: 2007-07-03
[15472943]
Wizyt łącznie
[65896]
Wizyt dzisiaj |
[291]
Zarejestrowanych użytkowników
[0]
Zalogowanych
[650]
Aktualności
[7]
Koncertów
[0]
Nieopublikowanych
[7]
Archiwalnych
[93]
Galerii
[18]
Linków
[0]
Postów RD
[55]
Reportaży/Relacji
[3]
Forum
[120]
Tematów forum
[2449]
Postów forum |
| |
<<
(1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1)
>>
|
''FROM MEMPHIS TO NORFOLK odc.88, BABY BOY WARREN, 11.03.10, 21:00 |
Autor: administrator, 2010-03-10 21:37:59 |
''FROM MEMPHIS TO NORFOLK odc.88, BABY BOY WARREN, 11.03.10, 21:00
BABY BOY WARREN a właściwie Robert Henry Warren, był wiodącą postacią na bluesowej „scenie” w Detroit w latach 50-tych.
Urodził się 13 sierpnia 1919 r. w Lake Providence, Louisiana.
W końcu 1919 r. rodzina Warrenów przeniosła się do North Memphis. Lee Warren, ojciec Roberta zmarł w 1920 r. i w związku z tym młody Robert był wychowywany przez matkę Beulah Warren i najstarszą siostrę Hattie.
Dorastał w Memphis i duży wpływ na wychowanie Roberta mieli jego starsi bracia, Willie i Jack, którzy dostrzegli jego muzyczne zainteresowania i nauczyli go podstaw gry na gitarze oraz nazwali „Baby Boy”, pseudonim który Robert wykorzystał w późniejszej karierze.
Jako nastolatek rzucił szkołę i graniem na ulicy zarabiał na życie. W końcu lat 30-tych grał często w W.C.Handy Park, Memphis z muzykami tej klasy jak: Howlin` Wolf, Johnny Shines, Sonny Boy (Alec Miller) Williamson, Robert Jr, Lockwood.
Na początku lat 40-tych wyjechał do Detroit, gdzie podjął pracę w firmie General Motors. W dzień pracował w fabryce, natomiast nocą, w miarę możliwości grywał w lokalnych klubach.
Był bardzo aktywny muzycznie i miał duży udział w stworzeniu, razem z John Lee Hookerem, Eddie Burns`em, Bobo Jenkinsem „bluesowej sceny” w Detroit. (The Motor Town`s blues scene).
Pierwszych nagrań Robert Warren dokonał w 1949 r, kiedy to jako „Baby Boy Warren”
z pianistą Charlie Millsem nagrali utwory: „My Special Friend Blues” oraz „Nervy Woman Blues”. W czasie następnej sesji w 1949 r. jako „Baby Boy Warren and His Buddy” (z Charlie Mills`em-p. oraz Milt Hilton`em-bass, nagrali „Lonesome Cabin Blues” i „Don`t Want No Skinny Woman”.
Kolejnych nagrań, jako „Johnny Williams (pseudonim pod którym często występował) dokonał w 1949 i 1950 r.. Wśród nagranych utworów były m.in.; „Firgive Me Darling”, „Please Don`t Think I`m Nosey” oraz „Let`s Renew Our Love”.
Styl gry Warrena był prosty i ostry, ze stonowanym akordami opartymi na riffach zaczerpniętych z “boogie”, zawierające dużo jednostajnego, swingującego rytmu.
Wiele jego utworów jak np. „Taxi Driver”, „Nerwy Woman Blues” czy „Mattie Mae”, było żywym obrazem życia w Ghettcie w Detroit w latach 50-tych i 60-tych.
Jedna z najbardziej niezapomnianych sesji odbyła się 1954 r. kiedy do razem z Baby Boy Warren`em do studia wszedł Sonny Boy Williamson. Nagrali cztery niezapomniane utwory; „Sanafe (Not Welcome Any More)”, „Hello Stranger”, „Baby Boys Blues (Bring Me My Machine Gun)”. oraz instrumentalny „Chicken (Chuck-A-Luck)” Nagrania te stały się najsłynniejszymi utworami Warrena i umocniły jego pozycję w Detroit.
Współpraca Warrena z Williamson trwała do 1955 r. kiedy to pokłócili się o miejsce do grania. Konsekwncją konfliktu było to, że Sonny Boy pozostał w Tavern Lounge , gdzie do tej pory grali wspólnie, a Warren zebrał nowy zespół i przeniósł się do Prince Royal.
W 1954 r. Baby Boy Warren wchodził do studia wielokrotnie w różnych składach, nagrywając kolejne utwory; „Mattie Mae”, „Santa Fe”, „Somebody Put Back Luck On Me”, „Stop Breakin` Down”.
Zaistniał w Detroit również, jako lider pierwszego dużego zespołu „Babe Boy Warren and His Band”. W skład zespołu wchodzili m.in. Boogie Woogie Red-p, Calvin Frazier (stary „kumpel” Roberta Johnsona)-git. Washboard Willie i Sonny Boy Williamson.
Na początku lat 60-tych Baby Boy Warren odszedł z branży muzycznej ze względu na zły stan zdrowia oraz rozczarowania jakie go spotkały w czasie działalności w muzycznym businessie.
Powrót na sceny muzyczne w 1967 okazał się wielkim sukcesem. Zapraszany był na wiele festiwali bluesowych w Stanach m.in. Detroit Blues Festival w 1971 r., a 8 września 1973 r. wystąpił na słynnym Ann Arbor Blues & Jazz Festival.
W 1972 r. wspólnie ze starym przyjacielem Boogie Woogie Red`em-p. odbył udane tourne po Europie.
Kariera ta nie trwała jednak zbyt długo. Zmarł 1 lipca 1977 r. w Detroit na atak serca.
Pochowany został w Detroit Memorial Park Cemetery, McComb County, Michigan.
Pozostaje w historii bluesa jako bardzo utalentowany twórca, którego utwory nabierały wartości dzięki wysokiej wartości tekstów jego piosenek oraz interpretacji gdzie płaczliwy głos łączył z ekspresyjną grą na gitarze.
Dziwne było, że będąc tak wpływowym muzykiem w Detroit nie miał okazji do nagrania kompletnej płyty pod własnym nazwiskiem.
Pierwsza płyta „Baby Boy Warren: Detroit Blues 1949 to 1954” zawierająca 14 klasycznych utworów Warrena ukazała się dopiero w 1977 r. W 1991 i 2001 r. wydane zostały płyty „Baby Boy Warren” zawierająca nagrania dokonane w różnych wytwórniach płytowych oraz „Baby Boy Warren – Stop Breakin` Down” The Complete Recordings.
Utwory Baby Boy Warrena można znaleźć na kilkudziesięciu płytach, stanowiących kompilację „bluesa z Detroit” m.in. na „Motor City Blues-Please Mr. Foreman” zapis z
The Ann Arbor Blues & Jazz Festival, który odbył się 8 września 1973 r.
|
[0] komentarzy
skomentuj
|
Twój komentarz zostanie dodany po zaakceptowaniu przez moderatora
|
|
|
|
|
<<
(1 dokumentów/strona 1 z 1/dokumenty 1-1)
>>
|
| | |
Dziś jest: 2024-05-16 | 58 lat temu... | 1966.05.16 Wytwórnia Columbia wydała podwójny album ''Blonde On Blonde'' Boba Dylana. | | | | |
|